PROCOL HARUM
To niezwykły początek, słuchanie koncertu rockowego, podczas którego pierwszymi dźwiękami, które słyszysz, jest strojenie orkiestry i dyrygent uderzający w pałeczkę, aby zasygnalizować rozpoczęcie koncertu, ale Procol Harum dał niezwykły występ przy zadziwiająco małej liczbie prób z Orkiestrą Symfoniczną w Edmonton. Album "Live In Concert With The Edmonton Symphony Orchestra" został wydany w 1972 roku. Oczywiście ludzie będą narzekać, gdzie jest ich megahit "Whiter Shade Of Pale"? Procol Harum ma w swoim repertuarze mnóstwo dobrych piosenek i nie muszą grać "Whiter Shade Of Pale" na każdym koncercie. Druga skarga. Gdzie jest wielki Robin Trower? Myślę, że ci, którzy byli na tym koncercie, mogli poczuć się nieco oszukani. Jednak Dave Ball jest więcej niż wystarczającym następcą. Wykonuje tutaj te same solowe partie, co Trower. Pomijając te wątpliwości, jest to doskonały koncert, w którym dynamika orkiestry bez wysiłku krzyżuje się z fortepianem, organami i gitarą zespołu. Najważniejszy moment koncertu, to wielkoformatowy epos Procol Harum "In Held 'Twas In I. Album "Shine On Brightly" i "In Held 'Twas In I" z 1968 roku stanowi szablon dla innych epopei, które zostaną naśladowane, w tym Genesis "Suppers Ready", a Transatlantic wykonał świetny cover "In Held 'Twas In I". Piosenka jest mistycznym tybetańskim utworem ze słowem mówionym, głosami chóru, dzwonami kościelnymi i organami. Jeśli King Crimson nie wymyślił rocka progresywnego albumem "In The Court Of The Crimson King", to Procol Harum stworzył rock progresywny utworem "In Held Twas In I".
Gary Brooker / lead vocals, piano, orchestration - Dave Ball / guitars - Alan Cartwright / bass - Chris Copping / organ - Keith Reid / words - Barrie James Wilson / drums + The Edmonton Symphony Orchestra - The Da Camera Singers.
W 1974 roku Gary Brooker i nowy skład PROCOL HARUM wkroczyli na hipodrom w Londynie, aby nagrać na żywo dla BBC wykonanie niektórych ze swoich klasycznych numerów i przy okazji wydarzyło się coś wspaniałego... Wciąż trudno uwierzyć, że to fantastyczne nagranie przeleżało tyle lat w skarbcach BBC ("BBC Live in Concert" wydane w 1999 roku). Ten album jest fragmentem (przynajmniej zakładam, że to tylko fragment) koncertu tuż przed premierą wydania płyty "Exotic Birds And Fruit" i setlista to odzwierciedla. Cztery utwory z tego albumu rzeczywiście tu trafiają i choć nie ma w nich zbyt wielu odstępstw od wersji studyjnych, w dźwięku jest wystarczająco dużo szorstkości (i ciężkiej pracy zespołu, aby tę szorstkość przezwyciężyć). To, co tutaj pokazuje PROCOL HARUM, można powiedzieć że grupa doskonale nadawała się do występów na żywo i czerpała z tego mnóstwo frajdy. Tego wieczoru PROCOL HARUM grał świetnie i wszystko szło jak po maśle, a chłopaki brzmieli po prostu niesamowicie. Bez wątpienia wspaniały kawałek historii, który dostajemy w swoje ręce.
Gary Brooker / lead vocals, piano - Alan Cartwright / bass, backing vocals - Chris Copping / organ, banjo - Mick Grabham / guitars, backing vocals - Keith Reid / words - Barrie James Wilson / drums, percussion.
PROCOL HARUM został reaktywowany w 1991 r. po 14 latach przerwy, kiedy to Gary Brooker ponownie spotkał się z Keithem Reidem, Matthew Fisherem, Robinem Trowerem i nagrali oni nowy album zatytułowany "The Prodigal Stranger" dla Zoo Records. Wśród muzyków, którzy pomogli przy tworzeniu tego albumu, byli Tim Renwick (gitara), Dave Bronze (bas) i Mark Brzezicki (perkusja). Kiedy więc Procol Harum rozpoczął trasę koncertową "Prodigal Stranger Tour" we wrześniu 1991 roku, nie było zaskoczeniem, że do składu dołączyli ci trzej profesjonaliści, a Brzezicki miał nie do pozazdroszczenia zadanie podążania za wysoko ocenianym B.J. Wilsonem, który tragicznie zmarł w październiku 1990 roku, a Renwick zastąpił Trowera, który nie był w stanie wystąpić z powodu wcześniejszych zobowiązań. Pierwsza część ich ponownego połączenia odbyła się w Kanadzie i USA, a rozpoczęła się 23 września w Toronto. Gary Brooker nie stracił nic ze swojej wokalnej charyzmy, a punktem kulminacyjnym był pełen pasji "A Salty Dog". Na kolejnym etapie trasy "Prodigal Stranger Tou", Tima Renwicka zastąpił Geoff Whitehorn, który zadebiutował z zespołem w programie "Tonight Show" Johnny'ego Carsona. 15 stycznia 1992 roku w Augsburg Kongresshalle rozpoczęła się europejska część trasy. Po Niemczech trasa udała się do Danii, Norwegii, Szwecji, Polski i Austrii. Po powrocie do Niemiec na jeszcze jeden występ (Frankfurt Music Hall) Procol Harum udał się do Utrechtu. Dzięki intensywnej trasie koncertowej zespół był w doskonałej formie przed występem w Utrechcie, który był prawie ostatnim dniem tej europejskiej trasy. To był ich pierwszy koncert od szesnastu lat w Holandii i Gary wiedział, że koncert jest nagrywany. Pyta "One More Time - Live in Utrecht, Netherlands 13 February 1992" ukazała się w 2005 roku.
Koncert Procol Harum z Orkiestrą Symfoniczną w Edmonton w 1972 roku, stanowił jedno z najwspanialszych połączeń muzyki rockowej z orkiestrą symfoniczną i zawierał wspaniałą suitę rockową „In Held 'Twas In I”, która wywarła wpływ na wiele zespołów. Płyta "In Concert With The Danish National Concert Orchestra And Choir" z 2008 roku, która jest zapisem koncertu w zamku Ledreborg w Danii w sierpniu 2006 roku, nie zawierała tej słynnej rockowej suity. Czy zatem polecić ten album koncertowy fanom progresywnego rocka? Zawiera jedne z najbardziej popowych aranżacji muzycznych ze wszystkich albumów rockowych, jakich kiedykolwiek słuchałem. Oprócz utworu „Symphony for the Hard of Hearing” z solowego albumu Gary’ego Brookera z 1982 r., znajdują się tu wszystkie najsłynniejsze utwory Procol Harum, w tym "Grand Hotel", "A Whiter Shade of Pale", "Conquistador" i inne, które uzyskają pełną metamorfozę orkiestrową. Choć głos większości piosenkarzy słabnie wraz z wiekiem, chrapliwy głos Gary'ego Brookera w stylu bluesowym jest tak dobry, jak nigdy dotąd. Jakość dźwięku na tym albumie jest tak dobra, że każdą sekcję orkiestry symfonicznej można usłyszeć równie wyraźnie, jak instrumenty rockowe na scenie, w tym fortepian, gitary i organy Hammonda.
Gary Brooker / vocals and piano - Josh Phillips / hammond organ - Geoff Whitehorn / guitar and vocals - Mark Brzezicki / drums and vocals - Matt Pegg / bass and vocals.